oyuncak

Ne kadar da imrenerek bakımıştı o oyuncak arabaya.. bir an oyuncağın ışıktan yansıması yüzüne vurmuştu.. aniden isteksiz bir şekilde gözlerini kıstı, gözlerini açtığında daha da parlaktı sanki, daha da ışıklıydı.. bir gülümseme isteği önce göğüs kafesini şişirdi, ardından dudaklarının geriye doğru gerilmesiyle gülümseyerek rahatlık kapladı içini.. gamzesinin belli olduğunun farkında bile değildi.. o birkaç saniye içinde neler geçmemişti ki aklından, odasında hayal etmişti kendini, halının desenlerini yol yaparak o arabayla nasıl eğlenebileceğini hayal etmişti... ya da arabasını komşunun çocuğuna gösterirken de hayal etmişmiydi.. o yaşta hayal edebilmişmiydi.. hatırlamıyordu.. insanoğluna has o pis duygunun kendisinde ne ara etki etmeye başladığını hatırlamıyordu..
oyuncak.. ışık.. o parlaklığı hatırlıyordu.. gamzesini hatırlamıyordu.. ama var olduğunu biliyordu.. sonra o içindeki enerjiyle annesine bakmıştı.. elinden tutuyordu.. hafifçe annesinin elini daha da sıkmıştı.. küçük bir öpücük kondururdu ona birşey demek istediği zaman.. eline küçük dudaklarıyla masum bir öpücük kondurdu.. başını yukarı kaldırdığında annesi ona bakıyordu.. gülümsemesini ve gamzesini kaybetmeden yaşının verdiği şirinlikle 'anne' dedi.. 'bak ne güzel değil mi?'.. annesi oyuncağa baktığında aynı parlaklığı görememiş olacak ki cevabı netti.. daha ortada bir soru bile yokken.. 'hayır.. yine mi? bu sefer olmaz.. her istediğine sahip olamazsın'..
kelimeler kulak zarını yırtacak kadar keskin gelmişti.. duyduğu ses tonunun acısı yine göğüs kafesinde yankılandı.. göğüs kafesi yine şişti.. fakat bu şişkinlik yüzündeki güzel gamzenin yok olmasıyla dindi.. yeşil gözlerinin etrafındaki beyazlıklar kırmızı çizgilerle dolmaya başladı bir an.. sonra bir nefes aldı.. o an o cümleyi nasıl kurabilmişti? hatırlamıyordu.. bi an, içinden ,bir şekilde gelmiş olmalıydı.. o cümle o yaştaki bir çocuğun cümlesi değildi.. göğsünü tekrar şişirmişti..daha dik durmaya çalıştı.. nefesini verirken 60 yaşında bir insanın yapamayacağı bir asillikle 'tamam anne! sen kazandın!' dedi ve gülücüksüz ve gamzesiz annesinin eline masum bir öpücük daha kondurdu.. hatırlıyordu.. unutabilirmiydi ki..