Biten bir kitabın yırtılan sayfaları üzerine söylenmiştir...

'Ne güzel bir şeydi seni hatırlamak?' diyeceğimiz günlerin berisinde 'Ne guzel bir şeydi seni özlemek?' diyeceğimiz günlere varmak üzereyken, hayatın anlamını sorgulayan kelebek kadar saçmalamaya başlamamışken henüz, bitmekte olana karşı tavrımızı koymaya cesaret edemezken, bu dediklerimin bile doğruluğundan şüphedeyken, kısacası ortasındayken doğunun ve batının, kuzeyin ve güneyin, asyayla avrupanın ortasındayken, sahip olduklarımızın değerini bilmediğimiz geçiyor aklımdan, tam da ortasındayken... sonra saçma olanın hangisi olduğunu soruyorum kendime.. düşunuyorum sonra bu soruyu vapurda.. boğaza bakıyorum, kız kulesine, galata'ya, sonra vapurun altından geçen sulara bakıyorum, dusunuyorum acaba onlar düşünüyorlar mı hangi akıntının onları yönlendirdiğini?