Zamansızlık üzerine yazılan aforizmaları vardır insanların,

zamanın bilinmezliğiyle başlar-Ne zaman?-

çoktan gitmiş olmasıyla sona erer.-keşke-

oysa ki ben ve benim gibiler,

zamanı elimizde bir çiçek gibi tutmaya çalıştığımız çağımızdayız.

zaman bizim olamayacağına göre,

belki de çağındayız başka bir şeyin,-neyin?-

işte o her neyse,

biz onun tam ortasındayız,

bir hayatın belki,

belki bir aforizmanın,

her şekilde kısa ve öz bir zaman aralığının,

tam ortasındayız.

geçmekte olanın tam üzerinde,

iğne deliğinden geçmeye çalışan ip gibi,

deniyoruz.

denerken,

zamansızlığımızı ortaya koyuyoruz.

bir aforizmanın tam ortasında,

susmak aslında, yaptığımız.

zaten kısa, zaten öz olan yaşamında,

bir hayvanı öldürmek gibi,

amaçlı ve sığı

davranıyoruz.

yani ben ve benim gibiler....