pencere

doğduğum şehrin sokaklarından kalmayım bu sabah,
genel olarak akşamlarından sabahlarına,
uyku haliyle ayıklık hali arasında, bir zaman dilimi geçirmekteyim,
sırtımı birlikte büyüdüğüm insanlara dayadım, izliyorum...

kendimi dışarıdan izleyebildiğim tek pencere burada,
etrafımdaki insanlarla birlikte görebiliyorum kendimi buradan,
sevdiklerim ve sevmediklerim aynı tablonun bir parçası,
yıllardır bakarım bu pencereden,
bugün öğreniyorum...