yürüyüşlerim

zamansızlığımdan sızdı..
zamanımın içine karıştı..
bütün zamanım,
sen,
bütün sakarlıklarımın en güzel sebebi,
unutkanlıklarımın..

aklımdan çıkmazcasına,
bir müzik üstadını dinler gibidir artık,
yalnız yürüyüşlerim..
öylece gülümserim,
öylece dinlerim,
kalabalıkların arasından seni bulup
çıkarmışçasınadır,
yürüyüşlerim..

ve bir de seninle yürüyüşlerim vardır,
kendimi şanslı hissedişlerim vardır,
o an umrumda olan gözlerin vardır,
umrumda olmayanlar o kadar çokturlar ki o an,
-vapurdaysak mesela; deniz,
hatta bazen ortaçgil-
orası,
zamansızlığımın başladığı yerdir...