bu önemli değil,
önemli olan, bir bulutken mutlu olan su buharı tanecikleridir,
o tanecikler güneşin yerdeki denizden yansımasıyla büyük bir ışık görürler,
ne yazık! o sahte yansımaya aldanan tanecikler, aralarında anlaşarak yoğunlaşmaya çalışırlar,
tek amaçları daha buyuk bir su kutlesine ulaşmak olsa da, onlar yoğunlaşırlarken denizin üzerinden çoktan geçmiştirler, şimdiyse insanlarının pek mutlu olmadığı gri bir şehir üzerindedirler muhtemelen,- ki bu bakımdan okyanusun üzerindeki bulutlar daha şanslıdır-
artık bir yağmur damlası olan tanecikler, bulutlarından ayrıldıkları için hüzünlülerse de ne kadar, umut onlar için hala vardır..
ve gittikçe alçalırlar, sıfır yüksekliğe doğru alçalırlar,
çarpana kadar alçalırlar,
çarpana kadar birbirleriyle dans eden mutlu arkadaşlardır,
ve bütün bir damla halinde alçalan tanecikler, sert bir çarpmayla dağılırlar,
zorla salkımından koparılan üzüm tanecikleri gibi,
artık daha küçük su birikintileridir onlar,
birbirlerinden ayrı, uzak, aynı yere ait parçalardırlar,
neyse ki alçalırlarken güneş ışığıyla boyadıkları yedi renk tek tesellileridir...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder