Kendi kendisine şarkılar söyleyerek ilerliyordu. Bir melodidir gidiyordu. sesi güzel değildi ama kötü olduğunu da kimse iddia edemezdi. Artık insanlar o yolda yürürken bakmıyorlardı ona. 'Eskiden' bakarlardı. Çünkü yaşadığı yer küçük bir yerdi ve oradan ayrılalı yıllar olmuştu. Herkesin herkesi tanıdığı yıllardan kalmaydı o şehirde...

Şurada diye geçirdi içinden, okulum dedi. 2 dk sonra, Gidemediğim okul da şurada dedi. En yakın arkadaşım şurada oturuyordu dedi. Bir anı bahçesinde dolaşır gibi dolaşıyordu şehrin evrim geçirmiş sokaklarında. Her ne hikmetse 'ev'ler değişmemişti...

Bütün insanların ona tanıdı geldiğini düşünüyordu. Yol boyunca düşündü, kimi nereden tanıdığını. Hatırladığı isimler vardı, yüzler, sokaklar... Ve onu artık tanımayan bir şehir..