Adalet
Adliye
Adalet
Adliye

12 yaşında küçük bir kız çocuğu,
düşünürken kendisini, adaleti ve annesini,
gözü  themisin memesine takılır.

eh ayıp yoktur memede, eğer örtülüyse.

insanın kendisini küçük hissettiği bir boşlukta,
küçücük bir insan.
kaybolmamak için adliyenin adaletinde,
eli annesinin elinde:

"9. Aile mahkemesi nerede?"

Adliye avlusunun insanlarla doldurulamayan boşluğu,
bir kaç dakika içinde küçük bir kız çocuğunun sorularıyla taşacak,
fakat bu sorular avukat ablaların topuk sesleri ve mübaşir amcaların
sanki yaz tatilinde kumsalda mısır satıyor gibi adalet sattığını düşündüren
sıcaktan veya başka birşeyden bunalmış çığırmaları arasında kaybolacaktır.

Elbet 9. Aile mahkemesi bulunacaktır,
çocuk adaletle elbet tanışacaktır.

Ancak hikayemizin ve hayal gücümüzün kendi kendini ters taklaya düşüreceği,
Themis'in ve pembe dosya perilerinin hikayesi
küçük kızımızın, annesinin ve Themis'in memesinden ibaret kalacaktır.

Şöyle ki;

duruşmadan çıktığında çocuğumuzun aklında kalanlar aşağı yukarı şunlardır:

- Bir meme, ama Themis'in değil, babasının elinde fakat annesinin değil,
- Kurtarıcım değil ama bir peri, pembe değil fakat cübbeli.

Küçük kız 9. Aile Mahkemesi'nde gördüklerinden yine de kendine göre bir peri masalı çıkarmıştır:

" Themis'i gördüm, hiç de kılıçlı değil, gözleri kapalı değil ama memesi kapalı. Memesi açık biri var hikayede ama themis değil.

G.D.

Onlar ersin muradına, biz annemle çıkalım nafakasına"

Kızımız çıkarken adliyeden, Themis heykelinin kudretine sırtını dönmek biraz içine sinmese de, bu sefer de gözüne "adliye" yazısı takılır:

Adliye
Adalet
Adliye
Adalet...